8 Temmuz 2009 Çarşamba

Kırmızı Pabuç

Her günü güzelleştiricek olan varlığına aralıyordum gözlerimi.Her gün hiç bıkmadan umut eden ben; bu gün bir ölü gibi hissediyorum kendimi."Ölüler nasıl hisseder nerden biliceksin" deme umarsızca.Hatırlatmama gerek mi var..Ben daha öncede ölmüştüm ya...
Canım istemedi bu gün seni beklemeyi.Kızdım herşeyine.Kabuledemedim boşuna harcandığımı.Saçlarımı yoldum,yolduğumu farketmeden.Bir şarkı açtım keyiflenmek için.Neşeli şarkılar bile üzgün geldi kulağıma.Bir küfür savurup tekmeledim şarkıyı.Bir kelime düştü ağzıma."Nerde?"
Nerde diye bağırdım sonra.Evin içinde koştum deliler gibi.Seni aradım kapı arkalarında, orda olma ihtimalin olmadığını bilerek! Bunun adı 'tükenmek'.
Yorgun düştüm bu gün erkenden.Gecelere bile taşımazdım uykumu halbuki.Sarıldım yastığıma senmişsin gibi.İçime sokmaya çalıştım.Sonra yine ağladım.Bu sefer kızgınlıktan değil.Kırgınlıktan,hayal kırıklığından değil.Tamamen nedensiz ağladım.Belki o yastık sen olmadığın için.Belki bana bıraktığın kokun artık bana yetemediği için..Belki de sana gelmek için aldığım kırmızı pabuçlarımı hiç giyemeyecek olduğum için...
Dilim damağım kuru kuru.Su içiyorum geçmiyor susuzluğum.Rengim beyazlıyor öleceğimi sanıyorum.Korkamıyorum bile ölümden..Sadece uzanıp bekliyorum.Neyi beklediğimi bile bilmiyorum.Seni değil! Sadece senden alışkınlığım var beklemeye.O yüzden bekliyorum.Ve o yüzden özlüyorum.Sahip olamadığım duyguları özlüyorum.Hiç yaşamadığım anılarımı hatırlayarak geçiyor zaman.İzmarit koleksiyonuma bir yenisi daha ekleniyor böylece.Ayaklarıma bakıyorum göremiyorum onları.Ellerimi kavuşturuyorum hissedemiyorum.Yüzüme dökülen saçlarımdan ter akıyor..Eskiden olsa beni böyle göreceğinden korkarak banyoya koşardım.Şimdiyse sadece seyretmek geliyor ellerimden.
Uzanıyorum yine.Uykuya kavuşma hayali bu sefer ettiğim.Gözüm defter arasından çıkan gülün sapına takılıyor.Kurumuş,buruş buruş olmuş.Kendime benzetiyorum.İkimizde senin eseriniz nasılsa.Kurumuş yapraklarını ayırıyorum birbirinden.Seni görüyorum taç yaprakların içinde dans ederken.Eski günlerde olduğu gibi.Gülüşünün tazeliğini görüyorum yeniden.Konuşmaya çalışıyorum konuşmuyorsun.Kafanı kaldırıp bakmıyorsun bile..
Koşup pabuçlarımı geçiriyorum ayağıma ve gülün üstünde başlıyorum tepinmeye.Çiğniyorum seni ayaklarımla,beni hep çiğnediğin gibi.Ezilmiş kokun geliyor burnuma.
Planldığım gibi olmasa da bu son görüşme,içim rahat.Senin için aldığım pabuçları senin için giydim ne de olsa..

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder