21 Haziran 2009 Pazar

Unutmadım

Zamanla geçiyor değil mi?Zaman geçiriyor..
Zaten yakabileceği kadar yaktı canımı,arkamı dönüp gitmeme gerek yok!
Bu aptalca düşünceyi bir zaman benimsediğim için jiletledim kendimi.
Acısını çektikçe onun acısını hafiflettim.Sandım.
Hep yapmaya başladığım bişey bu.Kendimi kandırmak yani..
Yine ardından bir karar aldım,sanki uygulayacakmışım gibi bu sefer.
Ama uygulamayacaktım.Ve yine darmadağın olacaktım.

Zaman geçirir gibi yapıyor ya.Zamanda en iyi uyuyarak geçer ya.
Rüyalarıma girmenden de sıkıldım.
Tüm aklımdan,benden atmak istedikçe varlığını, sana ihtiyacım olduğu zamanlardan daha fazla girdin içime.
Zaman dan daha hızlı akarak yüreğime, ölüme biraz daha ittin.
Ölürüm diyordum ama ölmedim.

Yaptıklarını unutmuş gibi yapıyorum belki bir gün gerçekten unuturum umuduyla.
İnsan beyni acıları unutmaya kuruludur ya.Sende biraz bulanıklaştın beynimde.Ama UNUTMADIM.
Alışkanlıkları bırakmak kolay değil çünkü.
Sevdiğin birini unutmak ta zor.
Bunu bilmekten kaçtım ama gerçek insanı bir şekilde yakalayıveriyor işte.
Yakalandım.
Seni hiç unutmadım.
Unutmayacağım.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder