7 Haziran 2009 Pazar

beni

Bağışla beni...
Daha fazla yanında kalamadığım için bağışla.
Ailem onlar oldukları için bağışla beni.
Zorundaydım,zorundaydım.
Beni bağışla.
Daha fazla olamıyorum seninle.
İstediğin her şekilde olabilirim sanmıştım.
Canımı yaktığında hep böylece susup sadece bana bakmıyorken ağlarım ve biter sanmıştım.
Bir gün değişirsin sanmıştım.
Bir gün değişir de ne olduğumuzu farkedersin sanmıştım.
Yanılmak neymiş sele görmek kötü.
Senin gerçeklerini görmek ve benimkileri ezişini izlemek kötü.
Sen kötüsün.
Ve sana bunu söylediğim için de üzgünüm.
Seni terketmek zorunda kaldığım içinde.
Bile bile daha fazla ölemezdim.
Zaten parça parça oldum seninle.Ama ölemezdim.
Sen de bnim katilim olamazdın asla.
Beni bağışla.
Erkenden vazgeçmek zorunda kaldığım için..
Senden kopabildiğim için beni bağışla.
Hem sana bağlı,hem senden bağımsız,
Hem senin hem de kendimin olabildiğim için.
Tutabilmeliydik birbirimizi en güzel yerlerimizden ve bırkmamalıydık.
Bu duruma sokmamalıydık hayatımızı ama yaptık.
Doğrularımız kadar hata, hatalarımızdan fazla kötülük.
Seni seviyorum ama sensiz kalabiliyorum.
Seni sevmek için sana ihtiyacım olmadığından bağışla beni.
Artık senin hobin olmaktan vazgeçtiğim için.
Şimdi yeni hayatına alışman zor olacak.
Sinirlendiğinde çekebileceğin saçlarım olmayacak.
Saçlarımdan tutup zorla sapıkça şeyler yaptıramayacaksın artık.
Göz yaşlarımla oynamayacaksın.
Ben
Gercekten
Üzgünüm...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder