3. tekil şahıs

Beni bilir sanmıştım..
Bunca zaman şifreli şifreli konuşmuştuk ve aramızda konuştuklarımızı kimsecikler anlayamazlardı çünkü şifreleri kimse çözecek kadar zeki değildi.Aslında kullandığımız dil çok yalın ve anlaşılırdı ama nedeni bilemiyorum kimse anlayamadı bizi.Ama ben ne söylersem söyleyeyim o beni anlardı.Çıkardığım bir "ah ah" sesine canımın sıkıldığını anlardı mesela.Bunlar başka şeyler olsa da benim iki dudağımdan bunlar cıktığında beni eğlendirmeye çalışırdı.Elinden ne geliyorsa,imkanlar neyse zorlardı.Başarırdı da :)
Boş bir kimse değildi.Aklına koyduğu için çabalardı.Çünkü aklına koydukları çabaya değerdi.Ona özenirdim ve hiç belli etmeden saatlerce ona odaklanır onu seyrederdim.Dikkat ederdim düşüncelerini bana yönlendirmemesine çünkü konsantresi bozulsun istemezdim ama o hem ona baktığımı farkeder hem de işini ustaca yapardı.Hayranıydım onun.Benim için yüceydi.Diğerleri gibi değildi.Başkaydı.İlk onla öğrenmiştim "herkes bir yana sen bir yana"nın mantığını.Onunla çözümlemek çok kolaydı problemleri.O benim hem psikoloğum,hem ailem,hem de bendi.Evet o bendi..Kendimi görmek istediğim insandı."Onun gibi" olmalıydım.Başkası gibi olmak...Ne leziz bir his olurdu herhalde.Onun gibi güçlü olmak.Sonra onun gibi yetenekli ve sevilen birisi olmak.Onun gibi mükemmel olmak.Basit fobilerimi yenmiş olurdum ben o olsaydım.Ve bugün ortada olmayan bir çok hobim olurdu.Bu gün sadece bir tek hobim vardı.Hobim de oydu benim!
Fobimde...
Mutlaka ben o olmalıydım.Mükemmel olmayı kim istemez ki..Ben o olabilirdim.Hakediyordum.Onun elindeki tüm mutluluklar benim olmalıydı.
Biz iki normal insan yolda yürürken bebek arabasında gezdirilen bebekler ona gülümserdi.Kuşlar ve kediler kaçmazdı ondan.Ama ben bebekleri de, hayvanları da ondan daha çok severdim!
Evet ben o olmalıydım.O olmak çok zor olamazdı ki dedim ya ikimizde insandık.Birlikte uyurken birden içine girebilirdim.Ya da ruhuma söylerdim onunkisiyle yer değiştirirdi..Bunca zaman ben ondan ne istesem yapmıştı.Belki benim için ruhunu soyunur kendi eliyle giydirirdi bana..Neden olmasın..Diye düşünemedim.
Kin vardı bende.Kibir vardı.Kıskançtım.Bu üç "K" ben de olmasaydı bu gün çok farklı olucaktı herhalde.Ama onlar benimdi.Bu yüzden onun herşeyindeydi gözüm.Sahip olduğu herşeydeydi.Ona sahip olma gibi bir şansım varken ben o olmak istiyordum.Ona komplo kurdum!Şimdi de hain olmuştum.Aynı zamanda da sadakatsizdim.Ve asla sadık değildim.
Yanımda uyurken o içimden hep aynı söz yükseliyordu."Sen o olmalısın..."Ellerimin kontrolü benden çıktı ve onun "h" sine yapıştı.Sıktı...Parçaladı..Yok etti.
Ben merhameti öldürdüm...
Sadece elimde leşiyle kaldım ortada.Benim olamadı.Benim yüzümden benim olamadı.Ama anladım ki...
Ben hep onundum!..